تفاوت حافظه های Registered و Unbuffered چیست؟در این مقاله قصد داریم تا تفاوت رم های Registered و Unbuffered یا DIMM و UDIMM را بررسی کنیم. بسته به اینکه رم قرار است در کدام سیستم استفاده شود، که می تواند یک ایستگاه کاری (Work Station)، سرور یا کامپیوتر شخصی باشد، انتخاب نوع رم از اهمیت ویژه ای برخوردار است.Buffered Memory (حافظه بافر)این نوع رم که به Registered Memory نیز معروف است، یک حافظه است که یک ثبات یا Register بین ماژول حافظه رم و سیستم کنترلر رم دارد. این ثبات در اصل برای این است که بار الکتریکی را روی کنترلر کاهش دهد و آن را پایدارتر کند. در این نوع رم اطلاعات ابتدا برای ثبات فرستاده می شود تا سپس برای ماژول حافظه ارسال شود. در واقع register واسطه ای بین پردازنده و بانک های حافظه رم است. همچنین مادربرد یک سیستم باید قابلیت سازگاری با رم های Buffered را برای استفاده داشته باشند.از آنجایی که در یک Registered DIMM یا RDIMM سیگنال های حساس که به چندین تراشه می روند (به عنوان مثال آدرس ها) از یک تراشه رجیستری (Registery Chip) عبور می کنند، این چیپ سیگنال ها را تقویت و همگام می کند به طوری که زمان بندی ها کنترل شوند. بنابراین یکی از مزایای RDIMM این است که سیستم می تواند تعداد بیشتری از اسلات ها یا DIMM ها را ساپورت کند. به همین دلیل است که PCها و لپ تاپ ها که معمولا دو سوکت رم دارند از UDIMM (Unbuffered DIMM) و سرورها با 24 یا 48 سوکت از RDIMM استفاده می کنند.البته این قابلیت طبیعتا قیمت رم های Registered را نسبت به Unbuffered بالاتر می برد. به این دلیل که مدارهای الکتریکی بیشتری برای ساخته شدن آن نیاز است.هر چند سرعت این نوع رم ها نسبت به رم های Unbuffered اندکی کمتر است، رم های registered به دلیل پایداری و قابلیت اطمینان بالاترمعمولا برای ایستگاههای کاری و سرورها مورد استفاده قرار می گیرد. دلیل سرعت پایین تر وجود یک سیکل اضافی در هنگام خواندن و نوشتن روی بانک حافظه به دلیل استفاده از ثبات است. باید توجه داشت که این سیکل اضافی بسته به سیستم های مختلف قابل اغماض است و تاثیر چندانی ندارد.همچنین با نام Unregistered هم شناخته می شود. حافظه ای است که دارای هیچ ثباتی بین کنترلر و رم نیست. این باعث می شود که کنترلر حافظه (که به طور معمول روی مادربرد قرار دارد) به صورت مستقیم با رم در ارتباط باشد و کارایی بالاتری را نسبت به رم های Registered داشته باشد. هرچند بار الکتریکی بیشتر و قابلیت اطمینان پایین تری را سبب می شود.برای سیستم رایانه های شخصی، رم های Unbuffered عموما گزینه بهتری است. نه فقط برای اینکه قیمت پایین تری دارند بلکه به این دلیل که سریعتر هستند. اما با اینکه رم های Unbuffered مزیت سرعت را دارند، پایداری و قابلیت اطمینان پایین تری را ارائه می دهند.روش ECC در رم هارم های دارای تصحیح و تشخیص خطا Error Checking and Correction (ECC)، امروزه به صورت گسترده ای در IT استفاده می شوند. یک بیت parity به صورت ECC به همراه هر 8 بیت، توانایی دریافت و بازیابی اطلاعات را به صورت همزمان دارد. بر خلاف بیت parity در رید RAID 5 یا RAID 4 در اینجا برای اینکه هیچ ظرفیت قابل استفاده ای از حافظه مصرف نشود و ظرفیت پایین نیاید، سازندگان رم معمولا یک چیپ بیشتر را به همراه هر 8 چیپ حافظه اضافه می کنند. وقتی یک تک بیت حافظه به عنوان خطا تشخیص داده شد، اطلاعات پریتی برای بازیابی اطلاعات استفاده می شود.در رایانه های شخصی یا لپ تاپ ها استفاده از ECC اهمیت چندانی ندارد. چرا که یک خطای تک بیت در هر 1GB یا 2GB و در هر ماه یک بار اتفاق می افتد. این برای کاربر PC یعنی هنگ کردن یک برنامه، یا در بدترین حالت reboot شدن سیستم. اما در سرورها، ECC برای امنیت داده ها و به روز بودن ضروری است.هر دونوع رم Registered یا Unbuffered می توانند از ECC استفاده کنند یا non-ECC باشند.نتیجه گیریامیدواریم دراین مقاله یک دید کلی در مورد تفاوت رم های Registered و Unbuffered و روش ECC بدست آورده باشید. برای اطمینان از انتخاب بهترین و مناسب ترین رم سرور میتوانید با کارشناسان فروش ما تماس بگیرید.در صورت نیاز به خرید سرور و قطعات سرور HP روی لینک های زیر کلیک کنید:

استعلام قیمت سرور HP